ارزیابی و اولویت بندی راهبردهای لازم برای ایجاد فضای شهری با رویکرد پیاده مداری در شهر زنجان

در شهر ها به جهت تراکم روز افزون جمعیت شهری و ماشینی شدن زندگی و نبود فضای شهری پویا و سرزنده موجب بروز مشکلات فردی و اجتماعی و ناپایداری الگوی توسعه شده است. غفلت از ایجاد فضاهای شهری و به خصوص ایجاد مسیرهای پیاده محور موجب افول ارزشهای فرهنگی و اجتماعی و پایین آمدن کیفیت بصری محیط شهری شده است. هدف مقاله حاضر تعیین ضرورت ایجاد فضای شهری با رویکرد پیاده مداری در بخش مرکزی شهر زنجان و ارائه راهکارهای مناسب جهت توانمند سازی است. روش تحقیق در مقاله حاضر پیمایشی و از نوع همبستگی و دامنه آن خرد و وسعت آن ژرفا نگر است. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از مدل تلفیقی SWOT–AHP  بهره گرفته شده است. برای این منظور مدل مذکور در چهار مرحله 1- ارزیابی عوامل استراتژیک درونی و بیرونی 2- انجام مقایسه دودویی گروه‌ها. 3- تدوین راهبردهای استراتژیکی چهارگانه SWOT. 4- اولویت بندی راهبردها با استفاده از ماتریس QSPM. به صورت سلسله مراتبی انجام گرفته است. طبق نتایج بدست آمده از تحقیق در عوامل داخلی، امتیاز کل ضعف‌ها (0.398) نسبت به قوت‌ها (0.148) در سطح بالایی قرار دارد که نشان از برتری و غالب بودن ضعف‌ها بر قوت‌ها است. در مقابل در عوامل خارجی، فرصت‌ها با امتیاز کلی (0.288) نسبت به تهدیدها که دارای امتیاز (0.122) است در وضعیت بهتری قرار دارند. یافته‌های تحقیق حاکی از میل جمعیت ساکن جهت مشارکت کامل جهت ساماندهی شهر است. در نهایت الگوی مطلوب برای پیاده مداری بخش مرکزی شهر زنجان ارائه و راهکارهای ترکیبی پیشنهاد شده است.